آرشیو رزا: Solidarität mit dem Widerstand im Iran- همراه با ترجمه اعلامیه همبستگی چپ مستقل

۱۳ دی، ۱۳۹۶

Solidarität mit dem Widerstand im Iran- همراه با ترجمه اعلامیه همبستگی چپ مستقل

Solidarität mit dem Widerstand im Iran

weiterlesen hier

اعلامیه مشترک چپ های مستقل آتونوم-شورایی-آنارشی/آنتی فا... به زبان آلمانی - رفقا بزودی فارسی اش همینجا:)

همبستگی با مقاومت مردم ایران
چندین روز است که میلیونها مردم از طبقات و اقشار متفاوت در ایران برای نوشتن ورق جدیدی در تاریخ کشورشان برای زندگی شرافتمندانه و خودمختار و مستقل به خیابانها برای اعتراض رفته اند. 38 سال پس از انقلاب 1357 این دومین بار است که خشم مردم علیه رژیم حاکم بطور گسترده و سراسری اوج گرفته. (رژیمی که پس از حکومت محمد رضا پهلوی در ایران مستقر شد.) رژیمی که پس از سرنگونی شاه و شاهنشاهی ، بنام "جمهوری اسلامی ایران" در ایران مستقر شده و به شکل مذهبی و خونخوارش تمام تلاشهای مدنی و اجتماعی و جنبشهای مستقل برای احیای دمکراسی و آزادی خواهانه را، نیست و نابود کرد. بجای آزادی و برابری، رژیم اسلامی توانست در کشور ایران کُشتارها و اعدام های دستجمعی، شکنجه و ساخت زندانهای بیشتر برای مخالفان و معترضین را استمرار دهد.
اعتراضاتی که از روز پنجشنبه 28 دسامبر 2017 میلادی در مشهد ( یکی از شهر های شمال ایران) بدلیل بالا رفتن قیمت کالاها و گرانی و بیکاری و فقر شروع شد، جرقه ی یک اعتراض سراسری در تمام شهرهای ایران را زد و اعتراضات از این تاریخ تا کنون، گسترده و سراسری شده اند. شدت و حدت اعتراضات در روز بعد و روزهای بعد نیز فروکش نکرده و شهر به شهر، از حاشیه (شهرهای پیرامون نسبت به تهران و شهرهای بزرگ) به شهرهای بزرگتر رسید. در حال حاضر بسیاری از معترضان شعار «مرگ بر دیکتاتور » سر داده اند (منظور مرگ بر خامنه ای است) . آنان خواهان برکناری رهبر اسلامی ، شورای نگهبان و سرنگونی رژیم اسلامی هستند.
شورش نان و علیه بیکاری و فقر بزودی بسیاری را به خیابانهای اعتراض کشید تا علیه 38 سال به دار آویختن آزادی و خودمختاری، لگدمال کردن حقوق انسانی مردم توسط رژیم اسلامی، باری دیگر بطور هماهنگ بشورشند. از تاریخ یکشنبه 31 دسامبر سرکوب حکومتی علیه معترضین وضع موجود اوج گرفته است. در بسیاری از شهرهای ایران مراکز و اماکن دولتی/حکومتی، کیوسکهای پلیس و ماشین های نیروهای امنیتی در آتش می سوزند. حکومت بجز استقرار پلیس در خیابانها ، دست باندهای بسیجی و باندهای مذهبی/ایدئولوژیکی و طرفداران رژیم اسلامی را باز گذاشته، تا این ها در آزادی کامل، مردم معترض را با چوب و چماق زده، زخمی و دستگیر کرده ، به قتل برسانند. اینک در آستانه ی پنجمین روز اعتراضات مردم، تاکنون اعلام (رسمی/دولتی) 21 نفر جان خود را در تظاهرات ها از دست داده، حدود 450 نفر دستگیر شده و در زندان اند و بسیاری نیز زخمی شده اند.
سازمانهای دولتی توانسته اند که اینترنت را محدود کرده و رسانه های اجتماعی را کنترل و سانسور کنند. در بسیاری از مناطق تلفن و گوشی ها، تماس شان با اینترنت کاملن قطع است. تلگرام که بیش از 25 میلیون ایرانی را با چت در ارتباط قرار داده و برنامه ی چت و گفتگوی محبوبی در کشور می باشد و توسط آن بسیاری از فیلم های تظاهرات و عکس ها به خارج از ایران فرستاده می شوند، توسط حکومت مسدود شده است.
ما انسانهایی از جریانهای سیاسی متفاوت و روابط و مناسبات اجتماعی گوناگون، کشورهای مبدا مختلف (زادگاه های گوناگون) ، سلامها و درودهای رفیقانه ای به فعالین آزادیخواه ایران فرستاده و دست همبستگی شان را می فشاریم . فعالین ایران، آنانی که علیرغم سرکوب خشن حکومتی، جانشان را برای آزادی ریسک کرده و تا کنون به مبارزاتشان ادامه داده اند.
سرکوب، مقاومت را به چالش می گیرد و این مقاومت درخور تحسین و همبستگی است. همبستگیِ اعماق و همدلی پایینی ها در سراسر جهان. نه از نوع همکاری رژیم های غربی ، اتحادیه ی اروپا و ایالات متحده ی امریکا. همبستگی ستمدیدگان.
رژیم اسلامی و تروریستی ایران از آسمان نازل نگشته است. این رژیم پایه هایش در منافع و سودجویی انحصارات بین المللی نظامی/تسلیحاتی است ، انحصاراتی که در خدمت منافع مالی سیستم سرمایه داری عمل می کند.
تمامی تسلیحات مدرن آدمکُشی و وسایل سرکوب شورشهای مردمی در سراسر دنیا ساخته شده و تکنولوژی «اروپا، امریکا و آلمان» می باشند. هدف تضمین سود و سود بیشتر برای صنایع تسلیحاتی است. برای رسیدن به سود بیشتر از روی جنازه ی انسانهای شورشی، فعالین اجتماعی و مدنی رد می شوند و جنبش های مردمی را زیر پای خود له می کنند. مراکز سیستم سرمایه داری غرب در معاملات پر سود صنایع نظامی با کشورهای دیکتاتوری حومه و حاشیه ، در ایجاد جنگ و فروش سلاح و تسلیحات به دیکتاتور های این مناطق همدست می باشند.
هم اکنون نیز نیروهای سرکوبگر رژیم ایران می توانند توسط تکنولوژی وارداتی از شرکت زیمنس و نوکیا، شبکه ی جاسوسی اینترنتی و شنودخطوط تلفنی شان را بسط و گسترش دهند. شبکه های ارتباطات مجازی را بسته و فعالین را شناسایی کنند.
شرکت «روده و اشوارتس» تمام وسایل شکنجه را که در زندانهای رژیم ایران به کار گرفته می شوند مثل دستگاه شوک الکتریکی، تحویل حکومت ایران با سود گزاف داده و باتوم برقی که علیه مردم در تظاهرات استفاده می شود را به ایران فروخته است. معاملات اسلحه با رژیم ایران گسترده است. سلاح های دستی شرکت «هنکِل و کوخ» یا ماسکهای ضد گاز اشکاور برای پلیس و نیروهای امنیتی ساخت شرکت «درِگِر» از شهر لوبک آلمان...
سرکوب خونین شورشهای مردمی در ایران توسط رژیم حاکم توسط کمک و حمایت انحصارات و شرکتهای تسلیحاتی در غرب صورت می گیرند و سیاستمداران و رسانه های غربی می گذارند که اینهمه بدون پوشش خبری و افشاگری انجام شود. در اینجا، در مرکز و قلب اروپا، به سختی واقعیت همددستی در سرکوب مبارزان ایرانی آشکار و حس می شود.
جامعه ی آزاد، جامعه ای بدون شکنجه و بدون زندانی سیاسی است. شاخص آن عقاید آزاد و بیان آزاد عقاید ، لغو استثمار و نابودی تبعیض جنسیتی و محو کامل نظامی گری افق اش را می سازد.
در حال حاضر این سوال مطرح است که تکامل حرکتهای اعتراضی مردم ایران چه روندی خواهد داشت. برعکس خیزش (سبز) سال 2009 ، معترضین توهمی به اصلاح رژیم نداشته و خواهان سرنگونی کُل رژیم اسلامی هستند.
بدون سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ، آزادی و خودمختاری برای زنان-ترنس ها و لزبین ها، مردان و دانشجویان، کارگران و بقیه انسانها و اقشار مختلف تصور پذیر نیست.
باری، هر سو و جهتی را که در آینده این تظاهراتها و اعتراضات بگیرد، یک موضوع مطمئن است: ایران به نقطه ی شروع باز نخواهد گشت. جنبش قوی کنونی برای تغییر، ابتدایِ پایانِ حکومت دیکتاتوری موجود است.
مبارزه ی مردم ایران علیه رژیم اسلامی اکنون دیگر از مسئله ای داخلی فراتر رفته است. رهایی و پیشروی آنان به سمت آزادی، کاشتن جوانه ی امیدی در سطح خاورمیانه محسوب میشود. مبارزاتشان سرمشق مبارزین منطقه خواهد بود تاعلیه دیکتاتورهای منطقه در تمام نواحی، علیه ستم و سرکوب بپا برخاستند. همچنین این مبارزات همه ی آنانی که علیه فناتیک های مذهبی در قدرت می جنگند را نیز نیرو می بخشد که این حکومتها و رژیم های اسلامی جاودانه نیستند.
حکومتها و رژیم های اسلامی دهها سال با ماسک ضد استعماری و ضد امپریالیستی مردم این مناطق را تحت دیکتاتوری ، کنترل و سرکوب قرار داده اند. استثمار کرده و ستم کرده اند. به کمک حکومتهای غربی توانسته اند مردم را تحت سیاستهای نژادی/قومی/ملی/عشیره ای به جان هم انداخته و جنگ افروزی کنند.
ما خواهان آزادی تمام زندانیان سیاسی در ایران هستیم. همانگونه که خواهان آزادی تمام زندانیان سیاسی جهانیم!
همبستگی با مبارزان ایران و جنبش مقاومت آنان را پاس داشته و علیه صادرات نظامی/تسلیحاتی به ایران می باشیم.
تاریخ 2 ژانویه
آدرس تماس ایمیل برای مشورت و همکاری یا انتقاد و اطلاعات در زیر
email: akasylgoe@emdash.org [PGP Public Key]
گروه کاری پناهجویی(کارگروه آزول) شهر گوتینگن
اطلاعات بیشتر در مورد جنبش ایران در لینکهای زیر به آلمانی در ادامه: لینکهای زیر کلیپ صحنه هایی از تظاهرات مردم ایران.

https://youtu.be/94uET6MKm-I

https://youtu.be/6DQ9ALY6Aig

ادامه مطلب متن آلمانی اعلامیه اینجا

Solidarität mit dem Widerstand im Iran

weiterlesen hier

رزا: من شتابزده اعلامیه را از آلمانی به فارسی برگرداندم. بدلیل اهمیت در صورت تصحیح در کامنتها پیشنهاد بدهید یا با ایمیل ترجمه را کمک به تصحیح کنید.

Rosaroshan@gmail.com

Solidarität mit dem Widerstand im Iran

Seit einigen Tagen sind Millionen unterschiedlicher Bevölkerungsschichten im Iran auf den Straßen unterwegs um Geschichte für ein selbstbestimmtes, würdiges Leben zu schreiben. 38 Jahre nach der Revolution von 1979 sind zum zweiten Mal wütende Proteste gegen das Regime ausgebrochen, das sich im Zuge der Revolution gegen den Schah (Mohammad Reza Pahlavi) etabliert hat. Im Namen der "Islamischen Republik Iran" hat es in einer religiösen, bestialischen Form alle sozialen und emanzipatorischen Bewegungen für Demokratie und Freiheit vernichtet. Stattdessen hat das Regime das Land durch Massenhinrichtungen, Mord, Folter und den Ausbau der Gefängnisse gezeichnet.

Die Unruhen, die am Donnerstag den 28. Dezember 2017 wegen steigender Lebensmittelpreise und hoher Arbeitslosigkeit in der nordöstlichen Stadt Mashhad angefangen haben, haben sich schnell ausgeweitet. Sie gingen in den nächsten Tagen in unverminderter Heftigkeit weiter und sprangen rasch auf weitere Städte in anderen Provinzen über. Mittlerweile rufen die DemonstrantInnen Parolen wie Tod der Diktatur, dem Wächterrat und für den Sturz des islamischen Regimes.

Hier zeigt sich, dass die Aufständischen nicht nur gegen die Lebensmittelpreiserhöhung und hohe die Arbeitslosigkeit, sondern vor allem gegen 38 Jahre Bevormundung, Gängelung und Menschenrechtsverletzung durch das islamische Regime und für ihre Freiheit und Selbstbestimmung auf die Straße gehen. Seit Sonntag, dem 31. Dezember hat die staatliche Repression gegen Protestierende zugenommen. In vielen Städten brennen staatliche Gebäude, Polizeistationen und Autos.

Der Staat lässt Protestierende von seinen verhetzten und ideologisierten Schlägerbanden, der "Bassidsch-Miliz", erbarmungslos niederknüppeln, ermorden und in Knäste stecken. Bis zum fünften Tag der Proteste gab es 21 Tote , 450 Festnahmen und viele Verletzte.

Die Behörden blockieren teilweise das Internet und soziale Medien. In vielen Orten hatten Mobiltelefone keine Internetverbindung mehr. Telegram, eine Messenger-Anwendung, die im Iran rund 25 Millionen Menschen nutzen, und die Videos und Nachrichten zu den anhaltenden Proteste weltweit verbreitet, wurde von staatlichen Behörden blockiert.

Wir, Menschen aus unterschiedlichen politischen und sozialen Zusammenhängen, aus unterschiedlichen Herkunftsländern, senden unsere solidarischen Grüße an die freiheitsbewegten Menschen im Iran, die trotz der brutalen Repression ihr Leben riskieren und nicht aufgeben.

Repression fördert den Widerstand und dieser Widerstand hat unsere Solidarität verdient. Eine Solidarität von Unten! Nicht die angebliche Solidarität westlicher Regime, wie USA und Europa, sie bekunden.

Das islamische Terrorregime im Iran fällt nicht vom Himmel, sondern erhält seinen Halt und Stabilität durch eine weltweite militärische Partnerschaft, die dem kapitalistischen Profit dient.

Sämtliche moderne Waffentechnologien, die zur Zeit auf der ganzen Welt auf den Straßen zur Unterdrückung der Aufständischen verwendet werden, sind „Made in Europe, USA, Germany“ . Ihr Ziel ist Profite für die Rüstungsindustrie zu erzielen. Zur Verwirklichung ihrer Ziele nehmen sie den Tod der Aufständischen in den sozialen Kämpfen billigend in Kauf. Die kapitalistischen Zentren im Westen sind beteiligt an den Kriegen im Trikont, da sie mit den Diktatorischen Regimen dort Waffen-Geschäfte tätigen. Denn heute können die iranischen Repressionsorgane mit der Technologie von Siemens und Nokia Networks eine Überwachungsinfrastruktur im Iran aufbauen und haben damit die Möglichkeit Inhalte der Email-Kommunikation, das Netz und die Telefonate zu überwachen und zu blockieren. Die Firma Rohde & Schwarz liefert die Schlagstöcke, die gegen die DemonstrantInnen eingesetzt werden und ebenso die in den Gefängnissen eingesetzten Foltergeräte, wie die tödlichen Elektroschocker. Es gibt zahllose weitere tödliche Waffenlieferungen: Handfeuerwaffen von der Firma Heckler & Koch oder Gasmasken für Tränengasangriffe von der Firma Dräger aus Lübeck. Die blutige Unterdrückung des iranischen Aufstandes wird mit Hilfe der genannten Firmen und ihren Geschäften mit dem Regime vollzogen und mit Ignoranz und Schweigen der meisten PolitikerInnen und Medien begleitet. Hier im Herzen von Europa nimmt kaum einer diese Kriege wahr.

Eine freie Gesellschaft ist eine Gesellschaft ohne Folter und ohne politische Gefangene. Sie zeichnet sich durch die Freiheit der Meinungsbildung und Meinungsäußerung, durch die Beseitigung der Ausbeutung und Abschaffung der Geschlechterapartheid und Militarisierung aus.

Derzeit stellt sich die wichtigste Frage, wie sich diese Protestbewegung im Iran weiterentwickeln wird. Im Unterschied zu den Protesten in 2009 zweifeln die Protestierenden dieses mal nicht an dem Ziel des Sturzes des islamischen Regimes

Ohne den Sturz der islamischen Republik wird es keine Freiheit der Emanzipationsbewegungen von Frauen-Lesben-Trans*Inter, Männern, StudentInnen und ArbeiterInnen geben. Es wird keine Freiheit für die Menschen geben

Wie auch immer sich dieser Widerstand in den kommenden Wochen und Monaten entwickeln wird, eins steht fest: Der Iran kann nicht mehr zum Ausgangszustand zurückkehren. Die massive Bewegung für eine Änderung markiert die Startphase des Endes der existierenden Diktatur.

Der Kampf gegen das islamische Regime ist mehr als nur eine innere Angelegenheit der IranerInnen, sondern auch ein ermutigendes Zeichen der Hoffnung für Menschen im Nahen Osten, die früher oder später überall gegen Diktatur und Unterdrückung aufstehen werden müssen. Dieser Kampf ermutigt auch alle, die darauf hoffen, dass die Herrschaft der religiösen Fanatiker im Iran und anderswo nicht ewig bleiben wird.

Islamische Herrscher und Regime haben Jahrzehnte mit vielfältigen antikolonialen und antiimperialistischen Masken die Menschen rücksichtslos unter ihre Kontrolle gebracht, ausgebeutet und davon profitiert sowie mit Hilfe westlicher Machthaber viele Konflikte ethnisiert.

Freiheit für alle politischen Gefangenen weltweit auch im Iran!

Solidarität mit dem Widerstand im Iran!

Keine Militärexporte zur Unterdrückung der Freiheitsbewegung im Iran !

02. Januar.2018